วิลเลียมยังจำได้เกี่ยวกับประสบการณ์ที่ดูราวกับไม่ใช่ความจริงเมื่อครั้งเขาขนส่งวัคซีนไฟเซอร์เที่ยวแรกๆจากแฟรงก์เฟิร์ตมายังฮ่องกงในเดือนมกราคมปี 2564 ซึ่งยุโรปอยู่ภายใต้มาตรการล็อคดาวน์เต็มขั้น

"มันเป็นประสบการณ์ที่ประหลาดมากเพราะไม่มีใครบินเลย น่านฟ้าโล่งอย่างสิ้นเชิง สนามบินก็เหมือนกัน  ปกติสนามบินแฟรงก์เฟิร์ตจะเป็นหนึ่งในสนามบินที่ยุ่งมากที่สุดแห่งหนึ่งในยุโรป แต่เราได้เคลียร์สำหรับลงจอดตั้งแต่ 200 กม. เพราะไม่มีเครื่องอื่นเลย"

"ตอนนั้นเรายังไม่ค่อยรู้เกี่ยวกับไวรัสมากนัก มันเกิดขึ้นได้อย่างไร มันมีพฤติกรรมอย่างไร เราจึงรู้สึกเหมือนกับกำลังปฏิบัติภารกิจ เป็นแนวหน้าที่ต้องเผชิญกับไวรัส ซึ่งเป็นความรู้สึกที่มีคุณค่ามากเพราะเรารู้ว่าเรากำลังช่วยผู้คน และเรารู้ว่าสิ่งนี้สำคัญมากสำหรับฮ่องกง"

เวลาหนึ่งปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว และความไม่แน่นอนที่ขยายต่อมายังคงสร้างความลำบากให้แก่ทุกคน

"ไม่มีใครรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น หรือเราจะต้องอยู่แบบนี้ไปอีกกี่เดือน ตอนที่เราเริ่มใช้ตารางงานแบบ Closed Loop ในเดือนกุมภาพันธ์ 2564 เราคิดว่าจะ Loop จะวนมาครบแค่รอบหรือสองรอบ แต่ผ่านมาหนึ่งปีแล้ว ตอนนี้เที่ยวบินคาร์โกก็ใช้ Closed Loop แบบนั้นเหมือนกัน"

"แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมอยากพูดถึงเป็นพิเศษ นั่นก็คือความเเป็นมืออาชีพของลูกเรือ เราต้องรับมือกับความไม่แน่นอนและความเปลี่ยนแปลงมากมาย ผมเองได้กักตัวประมาณ 100 วันเมื่อปีที่แล้ว และไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตรวจหาเชื้อโควิดไปกี่ครั้ง--บางทีอาจจะ 300 ครั้ง  แล้วยังมีคนอื่นที่แย่กว่าอีก บางคนก็ไม่ได้เจอครอบครัวมาสองปีแล้ว"

"แต่วิธีที่ทุกคนรับมือกับเรื่องนี้นั้นมหัศจรรย์มาก ตั้งแต่วันแรกทุกคนยังคงความเป็นมืออาชีพ และทำทุกอย่างตามขั้นตอน ตามมาตรการความปลอดภัย และยังแสดงให้เห็นถึงสภาพจิตใจที่แข็งแกร่งมากในการรับมือกับความท้าทายที่ต้องเจอ"

แต่วิลเลียมก็ยังคงเลือกที่จะมองเห็นในด้านดีแม้จะต้องเจอกับสถานการณ์ที่ยากลำบาก 

"โควิดทำให้ผมต้องบังคับตัวเองให้เป็นคน‘ใหม่’ เขากล่าว "ผมภูมิใจในตัวเองที่ยังอยู่ที่นี่โดยมีพลังที่จะรับใช้สังคมต่อไป กำลังใจที่ได้รับจากภรรยาผมในทุกๆวันกลายเป็นสิ่งจำเป็น แต่นอกเหนือจากนั้น สิ่งที่ทำให้ผมยังคงก้าวต่อไปคือการได้รู้ว่าเรากำลังทำสิ่งสำคัญเพื่อสังคม และเพื่อความหวังที่กลับไปมีชีวิตปกติแบบเดิม"