William herinnert zich de surrealistische ervaring van het afleveren van één van de eerste batches van het Pfizer vaccin van Frankfurt naar Hongkong in januari 2021, toen Europa in complete lockdown was.

“Het was een heel vreemde ervaring omdat er niemand vloog, het luchtruim was volledig leeg – net zoals de luchthavens.”

“We wisten toen nog niet zoveel over het virus – hoe het zich ontwikkelde, hoe het zich gedroeg – en het voelde alsof we op een missie waren, een beetje in de frontlinie tegenover het virus. Dit was de moeite waard, omdat we wisten dat we mensen hielpen en dat het belangrijk was voor de samenleving in Hongkong."

Een jaar verder, en de langdurige onzekerheid was moeilijk voor iedereen.

“Niemand weet wat er gaat gebeuren, of hoeveel maanden we zo door kunnen gaan. Toen de Closed Loops in februari 2021 werden geïntroduceerd, was het de bedoeling om één of twee cycli te blijven. Maar het is een jaar later en nu worden ze opnieuw geïntroduceerd voor de cargo vluchten.”

“Maar één ding dat ik wil benadrukken, is de professionaliteit van de bemanning. We hebben met veel veranderingen en onzekerheid te maken gehad. Ik heb het afgelopen jaar ongeveer 100 dagen in quarantaine doorgebracht en ik weet niet hoeveel tests ik heb gedaan – misschien 300? Andere mensen hebben het nog erger gehad – sommigen hebben hun familie al twee jaar niet kunnen zien.”

“Maar de manier waarop iedereen heeft gereageerd, is behoorlijk verbazingwekkend. Vanaf dag één is iedereen ongelooflijk professioneel gebleven, heeft alles op een veilige manier uitgevoerd en heeft een uitstekende veerkracht laten zien bij het omgaan met de uitdagingen.”

Maar William wil nog steeds graag wat positiviteit halen uit een moeilijke situatie.

“De pandemie heeft me gedwonen een nieuwe ‘ik’ onder ogen te zien”, zegt hij. “Ik ben trots op het feit dat ik nog steeds de energie heb om de bevolking te blijven dienen. De steun die mijn vrouw me elke dag geeft, is essentieel geweest, maar afgezien daarvan ben ik me ervan bewust dat we iets belangrijks doen voor de samenleving en voor de hoop om terug te keren naar het normale leven.”